[นิบพิทา] น. ความเบื่อหน่ายในทุกข์เป็นเหตุทําให้ปฏิบัติตนเพื่อดับทุกข์. {ป.}. นิพพิทาญาณ น. ความรู้ที่ทําให้เบื่อหน่ายในทุกข์, ปัญญาสามารถหยั่งเห็นสังขารด้วยความหน่าย. {ป.}.