น. ความประพฤติที่เคยชิน เช่น ทําจนเป็นนิสัย: ที่พึ่ง, ที่พักพิง, ที่อาศัย, เช่น ขอนิสัยในการอุปสมบท. {ป.นิสฺสย}. นิสัยใจคอ น. อัธยาศัย, นิสัยที่เกิดจากใจจริง เช่น นิสัยใจคอมีเมตตากรุณา นิสัยใจคอโหดเหี้ยมทารุณ.