[บอ, บ่อ] ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ เมื่อใช้ว่า บ่ ก็มีความเช่นเดียวกัน. บมิ {กลอน} ว. ไม่. บราง [บอ-] {โบ: กลอน} ก. ไม่, ไม่มี, เช่น บรางนาน บรางโทษ, ใช้ บร้าง ก็มี. บแรง, บ่แรง {โบ} ก. ไม่มีกำลัง, ไม่ไหว, เช่น มีลางสิ่งกินอันบ่แรงหลักถานเขา เนื้ออันบ่แรงนั้นกลัวเขาก็แล่นไปเร้นที่ลับ {ไตรภูมิ}. บแรงภักษ์, บ่แรงภักษ์ {โบ} ก. กินไม่ไหว เช่น กระจับใหญ่มีในโบษขรเท่าศีศะกาษร แลใบบ่แรงภักษภูญช์ {ม. คำหลวง จุลพน}. บเอ {โบ} ว. มิใช่เอก, มิใช่หนึ่ง, มาก เช่น อักษรอรรถบเอ {ม. คำหลวง ทศพร}.