กลับ
คำว่า
บรรทาน
ความหมาย
[บัน-] ก. เพิ่มให้, ให้. {แผลงมาจาก ประทาน}.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
บรรทุก
- [บัน-] ก. วางลง ใส่ลง หรือบรรจุในยานพาหนะเป็นต้นเพื่อขนย้ายไปทีละมาก ๆ, ประทุก ก็ใช้: โดยปริยายหมายความว่า รับภาระ เช่น บรรทุกงานไว้มาก.
บรรพ- ๒, บรรพ์
- [บันพะ-, บัน] ว. ก่อน, ทีแรก,เบื้องต้น: ตะวันออก. {ป. ปุพฺพ: ส. ปูรฺว}. บรรพกาล น. ดั้งเดิม. บรรพชน น. บุคคลรุ่นก่อน ๆ แต่โบราณซึ่งเป็นต้นเผ่าพันธุ์หนึ่ง ๆ. บรรพบุรุษ น. ผู้เป็นต้นวงศ์ตระกูลซึ่งมีผู้สืบสายโลหิตมา, บุคคลที่นับตั้งแต่ปู่ย่าตายายขึ้นไป. บรรพสตรี น. หญิงผู้เป็นต้นวงศ์.
บรรพ, บรรพ- ๑
- [บับ, บับพะ-] น. เล่ม, หมวด, ภาค, ตอน, กัณฑ์. {ป. ปพฺพ: ส. ปรฺวนฺ ว่า ข้อ, ปล้อง}. บรรพภาค {แบบ} น. ข้อมือ. {ส.}. บรรพเภท {แบบ} น. ความปวดร้าวในข้อ. {ส.}. บรรพมูล{แบบ} น. วันขึ้น ๑ คํ่า และวันกลางเดือนทางจันทรคติ. {ส.}.
บรรพชา
- [บันพะ-, บับพะ] น. การบวช เช่น บรรพชาเป็นกิจที่ทำได้ยาก, ถ้าใช้เข้าคู่กับคำ อุปสมบท เป็น บรรพชาอุปสมบท บรรพชา หมายความว่า การบวชเป็นสามเณรอุปสมบท หมายความว่า การบวชเป็นภิกษุ. ก. บวชเช่น พระพุทธเจ้าเสด็จออกบรรพชา วัดเบญจมบพิตรดุสิตวนารามจัดบรรพชาสามเณรภาคฤดูร้อน. {ป.ปพฺพชฺชา: ส. ปฺรวฺรชฺยา}.
บรรพชิต
- [บันพะชิด] น. นักบวชในพระพุทธศาสนา. {ป. ปพฺพชิต: ส. ปฺรวฺรชิต}.