ความหมาย

• 
  

  {ถิ่น} น. ของลับผู้ชาย.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• บักโกรก - [-โกฺรก] {ปาก} ว. โทรมเพราะหักโหมเกินไป.

• บักอาน - {ปาก} ว. อ่อนเปลี้ย, บอบชํ้า.

• บั้ง - ก. เชือดหรือฟันให้เป็นแผลตามขวาง เช่น บั้งปลา. น. รอยเชือดเป็นแผลตามขวาง เช่น กรีดยางเป็นบั้ง ๆ: เครื่องมือสำหรับถูไม้ คล้ายบุ้ง แต่มีฟันเป็นแถว ๆ, สิ่งที่เป็นแถบ ๆ อย่างเครื่องหมายยศทหารหรือตำรวจชั้นประทวนเป็นต้น: {ถิ่น–อีสาน} บ้องไม้ไผ่, กะบั้ง ก็เรียก. บั้งไฟ น. บ้องไฟ.

• บัง ๑ - ก. กัน กั้น หรือปิดไม่ให้เห็น ไม่ให้ผ่าน ไม่ให้โดน เช่น บังแดด บังฝน บังลม ยืนบัง. บังโกลน, บังโคลน [-โกฺลน, -โคฺลน] น. เครื่องบังเหนือล้อรถ ป้องกันโคลนมิให้กระเด็นขึ้นมาเปื้อนรถ. บังความ ก. ตั้งใจปกปิดเอาไว้. บังเงา ว. เรียกหญิงหากินที่ในเวลากลางคืนมักยืนแอบอยู่ตามเงามืดที่แสงไฟส่องไปไม่ถึง ว่า นางบังเงา. บังตะวัน น. บังสูรย์. {สิบสองเดือน}. บังตา น. เครื่องบังประตูทำด้วยไม้หรือกระจกเป็นต้นติดอยู่กับกรอบประตูเหนือระดับตาเล็กน้อย ผลักเปิดปิดได้, ถ้าเป็นเครื่องบังหน้าต่างในระดับตา มักทำด้วยผ้าเรียกว่า ม่านบังตา: เครื่องบังตาม้าเพื่อไม่ให้เห็นข้าง ๆ. บังใบ ๑ น. ชื่อกบชนิดหนึ่งสำหรับไสคิ้วไม้ เรียกว่า กบบังใบ: การเพลาะริมไม้ให้ลึกลงไปจากผิวเดิมด้วยการใช้กบบังใบไส แล้วนำมาประกอบเป็นวงกบหรือวงกรอบของประตูหน้าต่าง, วิธีเพลาะไม้ให้สนิทเป็นแผ่นเดียวกันด้วยการใช้กบบังใบไสริมไม้ทั้ง ๒ แผ่นให้ลึกเท่า ๆ กันแล้วนำมาประกบให้เป็นแผ่นเดียวกัน. บังใบ ๒ น.ชื่อเพลงไทย อัตรา ๒ ชั้น หน้าทับสองไม้ มี ๒ ท่อน: ชื่อเพลงไทยประเภทเพลงเถา. บังพระสุริยา น. ชื่อท่ารำแบบหนึ่ง โดยมือข้างหนึ่งตั้งวงสูง ระดับแง่ศีรษะ มืออีกข้างหนึ่งตั้งวงกลางใกล้มือข้างที่ตั้งวงสูง เอียงศีรษะข้างเดียวกับมือสูง. บังเพลิง น. เครื่องส่องแสงไฟที่มีเครื่องกำบังไม่ให้เห็นผู้ส่อง. บังไพร ก. เสกกิ่งไม้ถือบังตัวให้สัตว์เห็นเป็นป่า ไม่เห็นตัวคน ใช้ในการคล้องช้างเป็นต้น. บังฟัน ก. ใช้เวทมนตร์ไปทำร้ายผู้อื่นด้วยวิธีเอาดาบเป็นต้นฟันสิ่งที่สมมุติเป็นตัวผู้ที่ตนประสงค์จะทำร้าย เพื่อให้เกิดผลเป็นทำนองเดียวกันแก่ผู้นั้น. บังมืด ก. บังแสงสว่างทำให้มืดไป เช่น อย่ายืนบังมืด มองไม่เห็น. บังสาด น. แผงหรือส่วนที่ต่อยื่นออกไปจากชายคาสำหรับกันฝน, กันสาด ก็เรียก.บังหน้า ก. นำชื่อบุคคลเป็นต้นมาอ้างเพื่อประโยชน์ตนโดยเจตนาให้ผู้อื่นหลงผิด: ทำกิจการอย่างหนึ่งเพื่ออำพรางกิจการอีกอย่างหนึ่ง.

• บัง ๒ - คำเติมหน้าในภาษาเขมร หมายความว่า ทำให้เมื่ออยู่หน้าพยัญชนะ วรรค ก เช่น บังเกิด บังควร บังคม หรือเมื่ออยู่หน้าเศษวรรค เช่น บังวาย บังหวน บังอาจ, เมื่ออยู่หน้าพยัญชนะวรรค จ หรือ วรรค ด แปลงเป็น บัน เช่น บันจวบ บันโดย, เมื่ออยู่หน้าพยัญชนะวรรค บ แปลงเป็น บำ เช่น บำบัด บำเพ็ญ.