ความหมาย

• 
  

  {โบ} ก. ประมาท เช่น บังเหตุดูถูก. {ข. บฺรเหส}: ทำให้เป็นเหตุ, บันดาลเหตุ, เช่น ใบก็บังเหตุร่วงประจักษ์ตา {ขุนช้างขุนแผน}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• บังเหิน - ก. เหาะ, บิน.

• บังเหียน - น. เครื่องบังคับม้าให้ไปในทางที่ต้องการ ทำด้วยเหล็กหรือไม้ใส่ผ่าปากม้า ปลายทั้ง ๒ ข้าง มีห่วงสำหรับผูกสายบังเหียนโยงไว้ให้ผู้ขี่ถือ, โดยปริยายหมายความว่า อำนาจบังคับบัญชาให้เป็นไปในทางที่ต้องการเช่น ถือบังเหียนการปกครองบ้านเมือง กุมบังเหียน.

• บังเอิญ - ว. ที่เกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว ไม่ตั้งใจ หรือไม่คาดหมาย, เผอิญ.

• บังแทรก - [-แซก] น. เครื่องสูงอย่างหนึ่งสำหรับใช้ในริ้วขบวนพิธีแห่, คู่กับ บังสูรย์อยู่ระหว่างฉัตร, โบราณเรียก ทานตะวัน หรือ ทอนตะวัน ก็มี.

• บั้งแบว - {กลอน} ว. มีหน้าตาพิลึก เช่น หูตาบั้งแบวเหมือนแมวคราว {สังข์ทอง}.