ก. เบา, น้อย, เช่น มัวเมาไม่บัน. {ดึกดำบรรพ์}. บันเบา ว. น้อย {โดยมากมักใช้ในทางปฏิเสธหรือเป็นเชิงคำถาม} เช่น เขามีวาทศิลป์พูดชักจูงใจคนไม่บันเบาทีเดียว.