น. ชื่อเรียกไม้นํ้าหลายชนิดหลายสกุลและหลายวงศ์คือ ในสกุล Nelumbo วงศ์ Nelumbonaceae มีเหง้ายาวทอดอยู่ในตม ใบเป็นแผ่นกลม ขอบเรียบ อยู่ห่าง ๆ กัน ก้านใบและก้านดอกแข็ง มีหนามสากคาย ชูใบและดอกขึ้นพ้นผิวนํ้า เช่น บัวหลวง {N. nucifera Gaertn.} ดอกสีขาวหรือชมพู กลิ่นหอม, ปัทม์ ก็เรียก, พันธุ์ดอกป้อมสีขาว เรียก สัตตบุษย์ พันธุ์ดอกป้อมสีชมพู เรียก สัตตบงกช ดอกใช้ในงานพิธีต่าง ๆ เมล็ดกินได้, ในสกุล Nymphaea วงศ์ Nymphaeaceae มีเหง้าสั้นอยู่ในตมใบเป็นแผ่นกลม ขอบเรียบหรือจัก อยู่ชิดกันเป็นกระจุกก้ านใบและก้านดอกอ่อนไม่มีหนาม ใบลอยอย่บนผิวน้ำ ดอกโผล่ขึ้นพ้นผิวนํ้า ผลจมอยู่ในนํ้า เรียก โตนด เช่น บัวสาย {N. lotus L. var. pubescens Hook.f. et Thomson} ขอบใบจัก ดอกสีขาวหรือแดง ก้านดอกเรียกสายบัว กินได้ พันธุ์ดอกสีขาว เรียก สัตตบรรณ บัวเผื่อน {N. nouchali Burm.f.} ขอบใบเรียบ ดอกสีม่วงอ่อน,ในสกุล Victoria วงศ์ Nymphaeaceae เช่น บัวขอบกระด้งหรือบัววิกตอเรีย [V. amazonica {Poeppig} Sowerby] มีเหง้าสั้นอยู่ในตม ใบเป็นแผ่นกลมใหญ่ขอบยกขึ้นคล้ายกระด้ง ลอยอยู่บนผิวนํ้า ใต้ใบก้านดอก และด้านนอกของกลีบดอกชั้นนอกมีหนามแหลม ดอกใหญ่ สีขาว หอมมาก: ส่วนประกอบทางสถาปัตยกรรมที่ทำเป็นรูปกลีบบัว ติดอยู่บนหัวเสา เรียกว่า บัวหัวเสา หรือที่ส่วนล่างของฐานเป็นต้น เรียกว่า ฐานบัว, ส่วนประดับที่ใช้ในงานถาปัตยกรรม ใช้ตกแต่งตรงส่วนขอบของพื้นผนังด้านล่างและด้านบน เพื่อประสานระหว่างพื้นที่ต่างระดับหรือพื้นที่ในแนวนอนกับแนวตั้ง เช่น เพดานกับผนัง พื้นกับผนัง ลักษณะเป็นแผ่นหรือแถบที่มีความกว้างตามความเหมาะสมของพื้นที่แต่ยาวทอดไปตามมุมหรือขอบ เช่น เชิงผนัง ขอบเพดาน อาจเป็นปูนที่ปั้นแต่งเป็นรูปแบบต่าง ๆ เป็นไม้แกะสลักหรือไสเซาะเป็นลวดลาย หรือเป็นไม้แถบขนาดเล็กไม่มีลวดลายที่ช่างทั่วไปมักเรียกว่า ไม้มอบ, ลวดบัว ก็เรียก, เรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายดอกบัว เช่น โคมบัว: ชื่อกบชนิดหนึ่งสำหรับไสปรับไม้ให้เป็นรูปร่างต่าง ๆ ตามที่ต้องการ เช่น บัวคว่ำ บัวหงาย เรียกว่า กบบัว: {ถิ่น–ใต้, อีสาน} ที่บรรจุอัฐิ สร้างเป็นรูปดอกบัวตูมบนฐานเตี้ย ๆ. บัวกลุ่ม น. ลายปูนปั้นหรือลายแกะไม้ที่ทำเป็นรูปดอกบัวที่เริ่มแย้มร้อยกันเป็นเถา อยู่ระหว่างบัลลังก์กับปลียอดของเจดีย์บางแบบหรือปลายเครื่องบนของปราสาท. บัวขม น. บัวสายพันธุ์หนึ่งในสกุล Nymphaea ดอกเล็ก สีขาว สายกินได้ หัวมีรสขม. บัวขาบ ดู ผัน ๑. บัวคอเสื้อ น. แผ่นผ้าทาบรอบคอเสื้อ: ลายบัวแบบหนึ่ง อยู่ตอนบนส่วนองค์ระฆังของเครื่องยอดปราสาท. บัวถลา น. บัวควํ่าที่ลาดเอียงมากกว่าปรกติ เป็นส่วนประกอบของฐานสถูปและเจดีย์บางแบบ. บัวนาง น. นมผู้หญิง. บัวบังใบ น. หน้าอกผู้หญิงที่เห็นรำไร. บัวบาท น. เท้าที่มีบัวรอง, หมายเอาเท้าผู้มีบุญอย่างพระพุทธเจ้านิยมว่าพระพุทธเจ้ามีดอกบัวผุดขึ้นรับพระบาท, ใช้เลือนมาหมายถึงพระบาทของพระมหากษัตริย์ ต่อมาหมายถึง พระมหากษัตริย์ด้วย. บัวไม่ช้ำ น้ำไม่ขุ่น {สำ} ก. รู้จักผ่อนปรนเข้าหากัน มิให้กระทบกระเทือนใจกัน, รู้จักถนอมนํ้าใจไม่ให้ขุ่นเคืองกัน, บัวไม่ให้ชํ้านํ้าไม่ให้ขุ่น ก็ว่า. บัวโรย ว. สีกลีบบัวแห้งหรือสีปูนแห้ง. บัวลอย ๑ น. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งข้าวเหนียวปั้นเป็นเม็ดกลม ๆ เล็ก ๆ ต้มในน้ำกะทิผสมนํ้าตาล. บัวอกไก่ น. ชื่อลวดบัวแบบหนึ่ง มีลักษณะนูนเป็นสันขึ้นอย่างอกของไก่.