กลับ
คำว่า
บ้าบิ่น ๑
ความหมาย
ดูใน บ้า ๑.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
บ้าบิ่น ๒
- น. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งข้าวเหนียวผสมกับมะพร้าวทึนทึกขูดเป็นฝอยและนํ้าตาลทรายผิงไฟล่างไฟบน.
บาบี
- {กลอน} น. คนมีบาป, คนมีความชั่ว, เช่น ชนะแต่บาบีพรรค์ พรั่งพร้อม {ตะเลงพ่าย}. {ป. ปาปี: ส. ปาปินฺ}.
บาป, บาป-
- [บาบ, บาบปะ-] น. การกระทำผิดหลักคำสอนหรือข้อห้ามในศาสนา: ความชั่ว, ความมัวหมอง. ว. ชั่ว, มัวหมอง, เช่น บาปมิตร = มิตรชั่ว. {ป., ส. ปาป}. บาปกรรม [บาบกำ] น. บาป. {ส. ปาปกรฺม: ป. ปาปกมฺม}. บาปเคราะห์ [บาบปะ-] ว. เคราะห์ร้าย. น. ดาวพระเคราะห์ที่ให้โทษ เช่น พระราหู. {ส. ปาปคฺรห}. บาปหนา [บาบหฺนา] น. บาปมาก. ว. มีบาปมาก, มีบาปสั่งสมไว้มาก, มีกรรมมาก, เช่น คนบาปหนา.
บาพก
- [บา-พก] {แบบ} น. ไฟ, {โบ} ใช้ว่า บ่าพก ก็มี เช่น ผ้าช้อยช่นยยืน บ่าพกปืนชัชวาลย์ {ม. คำหลวงนครกัณฑ์}. {ป., ส. ปาวก}.
บาย
- น. ข้าว เช่น จุ่งเอาอรรนอวยแก่ผู้มักบาย น้นนเทอญ {ม. คำหลวง ทานกัณฑ์}. {ข.}. บายศรี น. เครื่องเชิญขวัญหรือรับขวัญ ทำด้วยใบตอง รูปคล้ายกระทง เป็นชั้น ๆ มีขนาดใหญ่เล็กสอบขึ้นไปตามลำดับ เป็น ๓ ชั้น ๕ ชั้น ๗ ชั้น หรือ ๙ ชั้น มีเสาปักตรงกลางเป็นแกนมีเครื่องสังเวยวางอยู่ในบายศรีและมีไข่ขวัญเสียบอยู่บนยอดบายศรี มีหลายอย่าง เช่นบายศรีตอง บายศรีปากชาม บายศรีใหญ่. {ข. บาย ว่า ข้าว + ศรี ว่า สิริ หมายความว่า ข้าวอันเป็นสิริหรือข้าวขวัญ}. บายศรีปากชาม น. บายศรีตองที่จัดวางลงปากชาม.