กลับ
คำว่า
บุณย์
ความหมาย
น. บุญ. {ส. ปุณฺย: ป. ปุญฺญ}.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
บุตร, บุตร-
- [บุด, บุดตฺระ-] น. ลูก, ลูกชาย. {ส. ปุตฺร: ป. ปุตฺต}. บุตรธรรม [บุดตฺระทำ] น. หน้าที่ของลูก. บุตรบุญธรรม [บุดบุนทำ] {กฎ} น. บุคคลหนึ่งซึ่งบุคคลอื่นที่มิใช่บิดามารดาโดยชอบด้วยกฎหมายได้จดทะเบียนรับเป็นบุตรบุญธรรม บุตรบุญธรรมมีสิทธิและหน้าที่เช่นเดียวกับบุตรโดยสายโลหิตของผู้รับบุตรบุญธรรม. บุตรา [บุดตฺรา] {กลอน} น. ลูก, ลูกชาย. บุตรี[บุดตฺรี] น. ลูกผู้หญิง. {ส. ปุตฺรี}.
บุตรา
- ดู บุตร, บุตร-.
บุตรี
- ดู บุตร, บุตร-.
บุตรีตระสุม
- [บุดตฺรีตฺระสุม] น. ต้นนางแย้ม. {ช.}.
บุถุชน
- น. ปุถุชน, คนที่ยังมีกิเลสหนา, คนทั่วไป, ผู้ที่มิได้เป็นพระอริยบุคคล. {ป. ปุถุชฺชน: ส. ปฺฤถคฺชน}.