[บูระนะ-, บูน] ว. เต็ม. {ป., ส. ปูรณ}. บูรณภาพ น. ความครบถ้วนบริบูรณ์ เช่น บูรณภาพแห่งดินแดน บูรณภาพแห่งอาณาเขต. บูรณมี น. วันเพ็ญ เช่น วิสาขบูรณมี คือ วันเพ็ญเดือน ๖. {ป. ปุณฺณมี: ส. ปูรฺณมี}. บูรณาการ น. กระบวนการผสมผสานเชื่อมโยงองค์ความรู้ตั้งแต่ ๒ องค์ความรู้ขึ้นไปเข้าด้วยกันอย่างสอดคล้องเป็นระบบ. {อ. integration}.