ความหมาย

• 
  

  น. ประทีป. {ป.: ส. ปฺรทีป}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ปทุม - น. บัวหลวง, บัวก้าน. {ป.: ส. ปทฺม}.

• ปน - ก. ประสมกัน เช่น ข้าวเจ้าปนข้าวเหนียว, แกมกัน เช่น พูดไทยปนฝรั่ง, รวมกัน เช่น อย่าเอาผ้านุ่งกับเสื้อซักปนกัน, ถ้าเอาส่วนน้อยประสมลงในส่วนมากเพื่อให้ระคนปนเป็นอันเดียวกัน เรียกว่า เจือปน, ถ้าเป็นในลักษณะที่ปนกันทั้งเล็กและใหญ่ ทั้งดีและชั่ว เรียกว่า คละปน. ปนเป ว. ปนกันยุ่งจนไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร.

• ป่น - น. เครื่องจิ้มอย่างหนึ่ง ปรุงด้วยนํ้าปลาร้า. ก. ทำให้แหลกละเอียดด้วยการตำเป็นต้น เช่น ป่นเกลือป่นปลา ป่นพริก. ว. ที่แหลกละเอียด เช่น พริกป่นปลาป่น เกลือป่น. ป่นปี้ ว. ยับเยิน, ย่อยยับ.

• ปนัดดา - {ราชา} น. เหลน {คือ ลูกของหลานปู่}. {ป.}.

• ปปัญจ-, ปปัญจะ - [ปะปันจะ-] {แบบ} น. ความเนิ่นช้า, ความนาน. ว. เนิ่นช้า. {ป.}. ปปัญจธรรม {แบบ} น. ธรรมที่ทำให้เนิ่นช้า คือ ตัณหา มานะ ทิฐิ. {ป.}.