กลับ
คำว่า
ปทุม
ความหมาย
น. บัวหลวง, บัวก้าน. {ป.: ส. ปทฺม}.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
ปน
- ก. ประสมกัน เช่น ข้าวเจ้าปนข้าวเหนียว, แกมกัน เช่น พูดไทยปนฝรั่ง, รวมกัน เช่น อย่าเอาผ้านุ่งกับเสื้อซักปนกัน, ถ้าเอาส่วนน้อยประสมลงในส่วนมากเพื่อให้ระคนปนเป็นอันเดียวกัน เรียกว่า เจือปน, ถ้าเป็นในลักษณะที่ปนกันทั้งเล็กและใหญ่ ทั้งดีและชั่ว เรียกว่า คละปน. ปนเป ว. ปนกันยุ่งจนไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร.
ป่น
- น. เครื่องจิ้มอย่างหนึ่ง ปรุงด้วยนํ้าปลาร้า. ก. ทำให้แหลกละเอียดด้วยการตำเป็นต้น เช่น ป่นเกลือป่นปลา ป่นพริก. ว. ที่แหลกละเอียด เช่น พริกป่นปลาป่น เกลือป่น. ป่นปี้ ว. ยับเยิน, ย่อยยับ.
ปนัดดา
- {ราชา} น. เหลน {คือ ลูกของหลานปู่}. {ป.}.
ปปัญจ-, ปปัญจะ
- [ปะปันจะ-] {แบบ} น. ความเนิ่นช้า, ความนาน. ว. เนิ่นช้า. {ป.}. ปปัญจธรรม {แบบ} น. ธรรมที่ทำให้เนิ่นช้า คือ ตัณหา มานะ ทิฐิ. {ป.}.
ปม
- น. เนื้อที่เป็นปุ่มขึ้นตามตัว, ขอดของผ้าหรือเชือก, ข้อยุ่งที่แก้ยาก. ปมเขื่อง, ปมเด่น น. ลักษณะอารมณ์และความต้องการที่แสดงออกในทางที่เหนือกว่าบุคคลอื่น. {อ. superiority complex}. ปมจิต น. อารมณ์และความรู้สึกของบุคคลที่เก็บกดสะสมไว้ในจิตใต้สำนึกมาตั้งแต่ในวัยเด็ก ปมจิตนี้จะทำให้บุคคลผู้นั้นแสดงออกในด้านความคิด ความรู้สึก และการกระทำในลักษณะที่ซํ้ากันจนเกิดเป็นอุปนิสัยประจำตัว. ปมด้อย น. ลักษณะความคิด ความรู้สึก อารมณ์ หรือการกระทำของบุคคล ที่แสดงออกถึงความตํ่าต้อยกว่าผู้อื่น. {อ. inferiority complex}. ปมประสาท น. ตำแหน่งที่อยู่ของเซลล์ประสาท. ปมเปา ว. ปุ่มที่เกิดตามเนื้อตามตัว.