กลับ
คำว่า
กระบั้วกระเบี้ย
ความหมาย
ว. กระปั้วกระเปี้ย, กะปลกกะเปลี้ย, เดินไม่คล่องแคล่ว {อย่างผู้รื้อไข้}.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
กระบา, กระบ่า, กระบ้
- ดู ตบยุง.
กระบาก
- น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่หลายชนิดในสกุล Anisoptera วงศ์ Dipterocarpaceae ขึ้นในป่าดิบทั่วไป ลำต้นตรง สูง ๓๐-๔๐ เมตร เนื้อไม้ใช้ในการก่อสร้างที่ไม่ต้องรับนํ้าหนัก โดยมากใช้เป็นไม้แบบหล่อคอนกรีต.
กระบาย
- น. ภาชนะสานรูปคล้ายกระบุง แต่มีขนาดเล็กกว่า ปากกลม ก้นสี่เหลี่ยม.
กระบาล
- [-บาน] น. ส่วนกลางของกะโหลกศีรษะ, หัว, {คำไม่สุภาพ} เช่น ตีกระบาล เขกกระบาล, {โบ} เขียนเป็น กระบาน ก็มี เช่น เพิกหนังทังผมนั้นออกเสียแล้วเอากรวดทรายขัดกระบานศีศะชำระให้ขาวเหมือนพรรณศรีสังข์ {สามดวง}: แผ่นกระเบื้อง เช่น ปรุตรุเคลือบกระบาลหิน {จารึกวัดโพธิ์}: ลานกลางหมู่บ้าน เรียกว่า กระบาลบ้าน. {แผลงมาจาก กบาล}.
กระบิ ๑
- น. แท่ง แผ่น ชิ้น หรือส่วนที่บิหรือแยกออกจากส่วนใหญ่.