ความหมาย

• 
  

  [ปฺระแปฺร้น] ว. เสียงอย่างเสียงช้างร้อง, เสียงที่แผดออก.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ประแพร่งประแพรว - [ปฺระแพฺร่งปฺระแพฺรว] ว. งามแพรวพราย.

• ประแอก ๑ - ก. พิง. {ข.}.

• ประแอก ๒ - ดู กระแชง ๒.

• ประโคน ๑ - น. เรียกเสาใหญ่ที่ปักหมายเขตแดนระหว่างประเทศหรือเมืองเป็นต้น ว่า เสาประโคน.

• ประโคน ๒ - น. สายรัดจากใต้สัปคับไปที่อกช้างหลังขาหน้า แล้วลอดมาบรรจบกันโยงใต้ท้องช้างและที่หน้าขาหน้าไปจากสายชนักที่คอช้าง, {กลอน} กระคน ก็ว่า.