กลับ
คำว่า
ประแพร่งประแพรว
ความหมาย
[ปฺระแพฺร่งปฺระแพฺรว] ว. งามแพรวพราย.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
ประแอก ๑
- ก. พิง. {ข.}.
ประแอก ๒
- ดู กระแชง ๒.
ประโคน ๑
- น. เรียกเสาใหญ่ที่ปักหมายเขตแดนระหว่างประเทศหรือเมืองเป็นต้น ว่า เสาประโคน.
ประโคน ๒
- น. สายรัดจากใต้สัปคับไปที่อกช้างหลังขาหน้า แล้วลอดมาบรรจบกันโยงใต้ท้องช้างและที่หน้าขาหน้าไปจากสายชนักที่คอช้าง, {กลอน} กระคน ก็ว่า.
ประโคนธรรพ, ประโคนธร
- [-โคนทับ, -โคนทัน] น. หัวหน้าคนธรรพ์ผู้เป็นเจ้าแห่งการดนตรี ถือว่าเป็นครูปี่พาทย์, เขียนเป็น ประคนธรรพ หรือ ประคนธรรพ์ ก็มี.