ความหมาย

• 
  

  น. ความบันเทิงใจ, ความปลื้มใจ, โดยมากใช้ ปราโมทย์.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ประโยค - [ปฺระโหฺยก] {ไว} น. คำพูดหรือข้อความที่ได้ความบริบูรณ์ตอนหนึ่ง ๆ เช่น ประโยคบอกเล่าประโยคปฏิเสธ ประโยคคำถาม: ชั้นแห่งความรู้ภาษาบาลี เช่น เปรียญ ๓ ประโยค สอบได้ประโยค ๓: ความเพียรเครื่องประกอบ, ความเพียร เช่น ประโยคสัมปทาหมายถึง การถึงพร้อมด้วยความเพียร. {ส. ปฺรโยค: ป.ปโยค}. ประโยคประธาน น. หลักไวยากรณ์, หลัก. ประโยควิเศษณ์ {ไว} น. กริยาวิเศษณานุประโยค.

• ประโยชน์ - [ปฺระโหฺยด] น. สิ่งที่มีผลใช้ได้ดีสมกับที่คิดมุ่งหมายไว้, ผลที่ได้ตามต้องการ, สิ่งที่เป็นผลดีหรือเป็นคุณ, เช่น ประโยชน์ของการศึกษา ประโยชน์ของโรงเรียน. {ส. ปฺรโยชน: ป. ปโยชน}.

• ประโรหิต - น. ปุโรหิต, พราหมณ์ซึ่งเป็นที่ปรึกษาของกษัตริย์. {ส. ปฺรโรหิต: ป. ปุโรหิต}.

• ประโลประเล - {ปาก} ก. พูดหรือทำพอให้เสร็จ ๆ ไปโดยไม่ต้องการรายละเอียด, ปุโลปุเล ก็ว่า.

• ประโลม - ก. ทำให้เป็นที่เบิกบานพึงอกพึงใจ. ประโลมโลก ว. เกี่ยวกับเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ เช่น หนังสือประโลมโลกนิยายประโลมโลก.