ความหมาย

• 
  

  ว. บู้ ๆ บี้ ๆ มาก, บุบแฟบ.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระบูน - น. ตะบูนขาว. {ดู ตะบูน}.

• กระบูนเลือด - น. ชื่อว่านชนิดหนึ่ง หัวและต้นดั่งขมิ้นอ้อย ต้นและใบเขียว หัวขนาดหัวเผือก กลมเกลี้ยงเป็นมัน มีปล้องห่าง ๆ เนื้อขาว ฉุนร้อน ถ้าเคี้ยวจะทำให้ฟันโยก เชื่อกันว่าใช้ฝนกับนํ้าปูนใสหรือต้มเสียก่อนก็ได้กินแก้ดานเลือด ดานลม และกระชับมดลูกให้แห้งสนิท. {กบิลว่าน}.

• กระบูร - [-บูน] ก. แต่ง, ประดับ. ว. งาม. {แผลงมาจาก กบูร}.

• กระปมกระปำ, กระปมกระ - ว. ปุ่มป่ำ, ปมเปา, ตะปุ่มตะป่ำ, เป็นปมเป็นก้อน.

• กระปรอก ๑, กระปอก ๑ - น. ชื่อไต้ชนิดหนึ่งห่อด้วยใบพลวงหลายชั้น ลูกยาวใหญ่เหมือนไต้หางแต่ไม่มีหาง ชาวทะเลและชาวชนบทชอบใช้สำหรับหาหอย กุ้ง ปลา เพราะดวงไฟใหญ่ไม่ใคร่ดับ.