น. ความตาย, ความฉิบหาย, ความป่นปี้, ความย่อยยับไป. {ส. ปฺรลย: ป. ปลย}. ประลัยกัลป์ น. บรรลัยกัลป์. ประลัยวาต น. ชื่อศรที่แผลงให้เกิดลม: ชื่อท่ารำแบบหนึ่ง โดยมือข้างหนึ่งจีบหงาย งอข้อศอกหักข้อมือเข้าหาแง่ศีรษะ มืออีกข้างหนึ่งตั้งวง แขนตึงระดับไหล่ เอียงศีรษะข้างเดียวกับมือที่จีบ.