[ปฺระหฺวัด, ปฺระหฺวัดติ-, ปฺระหวัด-] น. เรื่องราวว่าด้วยความเป็นไปของคน สถานที่ หรือสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น ประวัติศรีปราชญ์ ประวัติวัดมหาธาตุ. {ป. ปวตฺติ}. ประวัติการ [ปฺระหฺวัดติกาน, ปฺระหฺวัดกาน] น. เรื่องราวที่เป็นมาแล้วแต่ก่อนตามลำดับสมัย. ประวัติการณ์ [ปฺระหฺวัดติกาน, ปฺระหฺวัดกาน] น.เหตุการณ์ที่มีค่าควรบันทึกหรือจดจำไว้. ประวัติกาล [ปฺระหฺวัดติกาน, ปฺระหฺวัดกาน] น. สมัยที่มีบันทึกเหตุการณ์.ประวัติศาสตร์ [ปฺระหฺวัดติสาด, ปฺระหฺวัดสาด] น. วิชาว่าด้วยเหตุการณ์ที่เป็นมาหรือเรื่องราวของประเทศชาติเป็นต้นตามที่บันทึกไว้เป็นหลักฐาน.