ก. ระอุ: ร้อนรน เช่น หนึ่งอัคนีมีในเชองกรานบมีเป่าพัดพาน ประอุกแลลุกลามเลือน, ผิโคเคียงเกวียนเดิรหน ไป่ทันแก้ปรน ประอุกแลขุกวอดวาย {จารึกวัดโพธิ์: อภิไธยโพธิบาทว์}, ใช้เป็น กระอุ หรือ กระอุก ก็มี.