[ปฺรา-] ก. เอ็นดูด้วยความสงสาร. ปรานีตีเอาเรือ {สำ} ก. เอ็นดูหรือเผื่อแผ่เขา แต่กลับถูกประทุษร้ายตอบ เช่น มุทะลุดุดันขันเหลือ ปรานีตีเอาเรือเสียอีกเล่า {สังข์ทอง}. ปรานีปราศรัย [ปฺรานีปฺราไส] ก.ปรานี {มักใช้ในความปฏิเสธ} เช่น ใช้อย่างไม่ปรานีปราศรัย.