[ปะริด, ปะหฺริด] น. ความต้านทาน, เครื่องป้องกัน: พระพุทธมนต์ในเจ็ดตำนานที่เรียกว่า สัตปริตร และสิบสองตำนานที่เรียกว่า ทวาทศปริตร, ตำนานหนึ่งเรียกว่า ปริตรหนึ่ง. {ส.: ป. ปริตฺต}.