[ปฺรีด๊ ] ว. อาการที่น้ำหรือของเหลวพ่งุ ออกมาโดยแรงจากช่องแคบ ๆ มีเสียงดังเช่นนั้น เช่น น้ำพุ่งปรี๊ด บ้วนนํ้าลายปรี๊ด: มาก เช่น สูงปรี๊ด, จัด {ใช้แก่รสเปรี้ยว}: เสียงอย่างเสียงเป่านกหวีดยาว ๆ.