[ปฺลด] ก. เอาออก {ใช้แก่สิ่งที่เกี่ยวอยู่ แขวนอยู่คล้องอยู่ หรือขัดอยู่ เป็นต้น} เช่น ปลดม่านที่แขวนอยู่ ปลดห่วงที่เกี่ยวอยู่ ปลดลูกดุมที่ขัดอยู่: โดยปริยายหมายความว่า ทำให้พ้นจากข้อผูกพันหรือพ้นจากตำแหน่งหน้าที่ เช่น ปลดหนี้ ปลดออกจากราชการ. ปลดเกษียณ, ปลดเกษียณอายุ {ปาก} ก. ให้ออกจากราชการหรืองานเพราะเหตุสูงอายุ. ปลดทุกข์ ก.ทำให้หมดทุกข์: {ปาก} เยี่ยว, ขี้. ปลดปลง [-ปฺลง] {กลอน} ก. ตาย. ปลดปล่อย [-ปฺล่อย] ก. ปล่อยจากที่คุมขังหรือการผูกมัด, ให้เสรีภาพ. ปลดเปลื้อง [-เปฺลื้อง] ก. ทำให้หลุดพ้นเพื่อแบ่งเบาหรือให้หมดไป, เปลื้อง ก็ว่า. ปลดระวาง ก. ปลดจากตำแหน่ง, ปลดจากทำเนียบ, ปลดจากประจำการ: โดยปริยายหมายความว่า หมดหน้าที่. ปลดหนี้ {กฎ} ก. การที่เจ้าหนี้ยกหนี้ให้แก่ลูกหนี้ อันเป็นเหตุให้หนี้นั้นเป็นอันระงับสิ้นไป. ปลดออก {กฎ} น. โทษทางวินัยสถานหนึ่งที่ใช้ลงแก่ข้าราชการผู้กระทำผิดวินัยอย่างร้ายแรง ซึ่งมีผลให้ข้าราชการผู้นั้นออกจากราชการ แต่ยังมีสิทธิได้รับบำเหน็จบำนาญเสมือนว่าผู้นั้นลาออก. ปลดอาวุธ ก. บังคับให้วางศัสตราวุธเพื่อไม่ให้ใช้ต่อสู้. ปลดแอก ก. ทำให้พ้นจากอำนาจหรือการกดขี่, ทำให้เป็นอิสระ.