ความหมาย

• 
  

  [ปฺลํ้า, -ปฺลุก] ก. ใช้แขนกอดรัดจับกุมเพื่อจะให้อีกฝ่ายหนึ่งล้ม หรือให้อยู่ในอำนาจที่จะทำได้ตามใจตน, โดยปริยายหมายความว่า พยายามทำกิจการอย่างเต็มกำลัง, ปลุกปลํ้า ก็ว่า. ปล้ำผีลุกปลุกผีนั่ง{สำ} ก. พยายามทำให้มีเรื่องมีราวขึ้นมา.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ปลิโพธ - [ปะลิโพด] น. ความกังวล, ความห่วงใย. {ป.}.

• ปลิง ๑ - [ปฺลิง] น. ชื่อสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังหลายชนิดในชั้น Hirudinea ลำตัวกลมยาว ยืดหดได้ เกาะคนหรือสัตว์เลือดอุ่นเพื่อดูดกินเลือด ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในน้ำจืด เช่น ปลิงควาย {Hirudo medicinalis Linn.},ปลิงเข็ม [Hirudinaria manillensis {Lesson}]. ปลิงบก ดู ทาก ๑

• ปลิง ๒ - น. ชื่องูนํ้าจืดขนาดเล็กชนิด Enhydris plumbea {Boie} ในวงศ์ Colubridae ตัวยาวประมาณ ๔๐ เซนติเมตร หัวมน ลำตัวสีเขียวอมเทา ท้องขาว สามารถดีดตัว แทนการเลื้อยไปได้ในระยะสั้น ๆ มีพิษอ่อนมาก.

• ปลิง ๓ - น. เหล็กปลายแหลม ๒ ข้าง รูปคล้ายตัว U หรือเขี้ยวของตะขาบ สำหรับตอกเพลาะกระดานยึดให้แน่นสนิท, เขี้ยวตะขาบ ตะปลิง หรือ ตัวปลิง ก็เรียก.

• ปลิง ๔ - น. ขั้วผลไม้ติดต่อกับก้าน โดยมากเป็นขั้วทุเรียนที่หลุดจากกันได้, ปากปลิง ก็เรียก.