กลับ
คำว่า
ป้อแป้
ความหมาย
ว. อาการที่อ่อนแรงลง, มีกำลังน้อย.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
ปอก
- ก. เอาเปลือกหรือสิ่งที่ห่อหุ้มออก, ถ้าเป็นผิวนอก ใช้ว่า ถลอก ก็ได้ เช่น หัวปอก พูดว่า หัวถลอก. ปอกกล้วยเข้าปาก {สำ} ว. ง่าย, สะดวก. ปอกลอก ว. ทำให้เขาหลงเชื่อแล้วล่อลวงเอาทรัพย์เขาไป.
ป้อง
- ก. บังเพื่อกักหรือกั้นไว้. ป้องกัน ก. กั้นไว้เพื่อต้านทานหรือคุ้มครอง. ป้องกันโดยชอบด้วยกฎหมาย {กฎ} ก. กระทำการอันจำต้องกระทำเพื่อป้องกันสิทธิของตนหรือของผู้อื่นให้พ้นภยันตรายซึ่งเกิดจากการประทุษร้ายอันละเมิดต่อกฎหมาย และเป็นภยันตรายที่ใกล้จะถึงโดยกระทำพอสมควรแก่เหตุ.
ปอง ๑
- ก. มุ่งปรารถนา.
ป่อง ๑
- น. ชื่อแมงหลายชนิด หลายสกุล และหลายวงศ์ในอันดับ Scorpionida หัวติดกับอกเป็นส่วนเดียวกันรูปร่างค่อนไปทางสี่เหลี่ยมยาว ส่วนท้องเป็นปล้อง ๆ ขนาดไล่เลี่ยกับอก ๗-๘ ปล้อง ส่วนที่เหลือเล็กลงต่อกันยาวคล้ายหาง ที่ปลายมีเหล็กในสามารถต่อยให้เจ็บปวดได้ มีขา ๔ คู่ ด้านหน้ามีรยางค์ ปากขนาดใหญ่เป็นก้ามหนีบใช้สำหรับจับเหยื่อ.
ปอง ๒
- น. เสาเตี้ย ๆ สำหรับผูกเท้าหลังของช้าง เช่น ผูกช้างยืนโรง ผูกช้างในการเล่นผัดช้าง เรียกว่า เสาปอง.