[ปาระ-] น. ฝั่ง, ฝั่งตรงข้าม: ที่สุด: นิพพาน. {ป., ส.}. ปารคู น. ผู้ถึงฝั่ง คือผู้เรียนวิชาจบ ได้แก่ พราหมณ์ผู้เรียนจบไตรเพท หรือพระขีณาสพผู้อยู่จบพรหมจรรย์. {ป.}.