[ผะหฺงอน] ก. หงาย, ชูขึ้น, ทรงไว้, เช่น ข้าแต่พระผู้ผงรแผ่นแผ้ว {ม. คำหลวง จุลพน}: ชะเง้อขึ้น เช่นเสือผกผงร {เสือโค}. {ข. ผฺงาร}.