[พฺรด] น. กิจวัตร, การปฏิบัติ: มรรยาท, เขตแห่งความประพฤติ, ธรรมเนียม, ประเพณี, การสมาทานหรือประพฤติตามลัทธิศาสนา, การจำศีล {เช่น การเว้นบริโภค เว้นเมถุนธรรม}: การสมาทานบริโภคอาหารอย่างเดียวเป็นนิตย์ {เช่น มธุพรต คือ การสมาทานกินแต่นํ้าผึ้ง}:ข้อกำหนดการปฏิบัติทางศาสนาเพื่อข่มกายใจ มีศีลวินัยเป็นต้น เช่น บำเพ็ญพรต ทรงพรต ถือพรต, เรียกผู้บำเพ็ญพรต ว่า นักพรต. {ส. วฺรต: ป. วตฺต}.