ความหมาย

• 
  

  [พฺรั่ง] ว. คับคั่ง, รวมกันอยู่มาก. พรั่งพร้อม ว. รวมอยู่มากหลาย เช่น มากันพรั่งพร้อม, พร้อมพรั่ง ก็ว่า. พรั่งพรู ว. เข้าหรือออกพร้อม ๆ กันอย่างเนืองแน่น เช่น คนพรั่งพรูกันเข้ามา คำพูดพรั่งพรูออกจากปาก.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• พรัด - [พฺรัด] ก. พรากออกจากกัน.

• พรั่น - [พฺรั่น] ก. รู้สึกหวั่นกลัว เช่น พรั่นใจ. พรั่นกว้า [-กฺว้า] {โบ: กลอน} ว. หวาดหวั่น, ว้าวุ่น , วุ่นวายใจ, เช่น อกกระอุเปลืองปลิว พรั่นกว้า {ทวาทศมาส}. พรั่นพรึง [-พฺรึง] ก. นึกหวาดหวั่น, นึกพรั่นใจ.

• พรับ - [พฺรับ] {กลอน} ก. พริบ, ขยิบ, {ใช้แก่ตา}.

• พร่า - [พฺร่า] ก. ทำให้เสียหาย, ทำลาย, ทำให้ย่อยยับ, เช่น พร่าชื่อเสียง พร่าทรัพย์สมบัติ พร่าประโยชน์. ว. กระจัดกระจายจนเห็นหรือได้ยินไม่ถนัดชัดเจน เช่น ตาพร่า รูปพร่า เสียงพร่า.

• พร้า - [พฺร้า] น. มีดขนาดใหญ่, ถ้าเป็นรูปเพรียวยาวสำหรับถือกรีดกราย เรียกว่า พร้ากราย หรือ มีดกราย ทางถิ่นปักษ์ใต้เรียกว่า พร้าโอ หรือ มีดโอ, ถ้าปลายเป็นขอมีด้ามยาวสำหรับใช้เกี่ยวตัด เรียกว่า พร้าขอ หรือ มีดขอ, ถ้าปลายงุ้ม สันหนา และด้ามสั้น เรียกว่า พร้าโต้, มีดโต้ หรือ อีโต้ ก็เรียก, ถ้าเป็นรูปเพรียวยาวด้ามงอ ๆ สำหรับหวดหญ้า เรียกว่า พร้าหวด หรือ มีดหวด, ถ้าปลายแบนโตมีคม สำหรับขุดดินได้ เรียกว่า พร้าเสียม, ถ้าปลายตัดมีรูปโค้งนิด ๆ เรียกว่า พร้าถาง. พร้างัดปากไม่ออก {สำ} ว. นิ่ง, ไม่ค่อยพูด, พร้าคัดปากไม่ออก ก็ว่า.