ความหมาย

• 
  

  [พฺรามมี] น. ชื่อหนึ่งของพระสรัสวดี: ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์โรหิณี มี ๗ ดวง, ดาวคางหมู หรือ ดาวปลาตะเพียน ก็เรียก.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• พร่ำ - [พฺรํ่า] ว. รํ่าไป, ซํ้า ๆ ซาก ๆ, บ่อย ๆ, เช่น พร่ำบ่น พร่ำเพ้อรำพัน พร่ำสาธยายมนตร์. พร่ำพลอด [-พฺลอด] ก. พูดออดอ้อนออเซาะ. พร่ำเพรื่อ [-เพฺรื่อ] ว. เกินขอบเขต, บ่อย ๆ ไม่เป็นกิจจะลักษณะ, เช่น พูดพร่ำเพรื่อ, เพรื่อ ก็ว่า. พร่ำเพ้อ ก. รำพัน.

• พร้ำ - [พฺรํ้า] ว. พร้อม.

• พรำ, พรำ ๆ - [พฺรำ] ก. ตกน้อย ๆ เรื่อยไป {ใช้แก่ฝน} ในคำว่า ฝนพรำ. ว. อาการที่ฝนตกน้อย ๆ เรื่อยไป ใช้ว่า ฝนตกพรำ ฝนตกพรำ ๆ.

• พริก ๑ - [พฺริก] น. ชื่อไม้ล้มลุกในสกุล Capsicum วงศ์ Solanaceae ผลมีรสเผ็ด มีหลายชนิด เช่น พริกขี้หนู {C. frutescens L.}, พริกหยวก พริกชี้ฟ้า {C. annuum L.}. พริกกะเกลือน. กับข้าวชนิดหนึ่งเอามะพร้าวตำจนมีนํ้ามันออกมา ใส่เกลือกับนํ้าตาล มีรสหวานเค็ม, เครื่องจิ้มผลไม้เปรี้ยวเป็นต้น ทำด้วยพริก เกลือ และน้ำตาล. พริกแกว ดู ขี้หนู ๑ {๑}. พริกขิง น. ชื่อผัดชนิดหนึ่ง ใช้เครื่องปรุงคล้ายแกงเผ็ด แต่ไม่ใส่เครื่องเทศ ผัดกับนํ้ามัน, เครื่องปรุงแกงเผ็ด เรียกว่า เครื่องพริกขิง. พริกดอง น. พริกหั่นหรือตำละเอียดแช่ในนํ้าส้มใช้เป็นเครื่องปรุงรสอาหาร, พริกนํ้าส้ม ก็เรียก. พริกเทศ น. พริกแห้งเม็ดยาวมาจากต่างประเทศ. พริกน้ำส้ม น. พริกดอง. พริกเหลือง ดู เดือยไก่ ๒.

• พริก ๒ - [พฺริก] น. ชื่อนกขนาดเล็กชนิด Metopidius indicus {Latham} ในวงศ์ Jacanidae ปากสีเหลือง หางตาสีขาว ตัวสีนํ้าตาลเป็นมันวาว นิ้วตีนยาวมากสำหรับพาดเดินบนพืชนํ้า บินไม่ค่อยเก่ง ทำรังบนพืชน้ำ กินพืชนํ้า แมลง และสัตว์น้ำขนาดเล็ก.