ความหมาย

• 
  

  [พฺรุน] ว. ลักษณะที่เป็นรูเว้าหวำชอนไชไปทั่วแทบไม่มีชิ้นดี เช่น ผ้าถูกแมลงกัดกินพรุนไปหมด.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• พรู - [พฺรู] ว. เคลื่อนมาพร้อม ๆ กันเป็นจำนวนมาก เช่น พอเลิกเรียนนักเรียนก็พรูกันออกมานอกห้อง. ว. อาการที่เคลื่อนมาพร้อม ๆ กันเป็นจำนวนมาก เช่น วิ่งพรูกันเข้ามา, อาการที่ร่วงลงมาพร้อมกันมาก ๆ เช่น ดอกประดู่ร่วงพรู น้ำตาร่วงพรู.

• พรูด - [พฺรูด] ว. เสียงดังเช่นนั้น. พรูดพราด [-พฺราด] ว. เสียงดังเช่นนั้น.

• พฤกษ์ ๒ - [พฺรึก] ดู จามจุรี ๒.

• พฤกษ-, พฤกษ์ ๑ - [พฺรึกสะ-, พฺรึก] น. ต้นไม้. {ส. วฤกฺษ: ป. รุกฺข}. พฤกษชาติ น. ต้นไม้, จำพวกต้นไม้. พฤกษทล น. ใบไม้. {ส.}. พฤกษเทวดา น. เทวดาที่สิงอยู่ที่ต้นไม้. {ส.}. พฤกษราชน. ต้นปาริชาต. {ส.}. พฤกษศาสตร์ น. วิชาว่าด้วยต้นไม้. พฤกษา [พฺรึกสา] น. ต้นไม้.

• พฤกษา - ดู พฤกษ-, พฤกษ์ ๑.