ความหมาย

• 
  

  [พฺลุกพฺล่าน] ก. เกะกะ, ขวักไขว่, เกลื่อนกล่น. ว. อาการที่เคลื่อนไหวขวักไขว่ไม่เป็นระเบียบ เช่น เดินพลุกพล่าน วิ่งพลุกพล่าน แล่นพลุกพล่าน.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• พลุ่ง - [พฺลุ่ง] ก. อาการที่ไอน้ำหรือควันดันตัวพุ่งออกมาโดยแรง เช่น น้ำเดือดไอน้ำพลุ่งขึ้นมา ไฟไหม้ควันพลุ่งขึ้นมา, โดยปริยายหมายถึง อาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น โทสะพลุ่งขึ้นมา อารมณ์เดือดพลุ่ง. พลุ่งพล่าน [-พฺล่าน] ก. บันดาลโทสะจนนั่งไม่ติด.

• พลุ้น - [พฺลุ้น] ว. อ่อน {ใช้แก่มะพร้าวที่กะลายังไม่แข็ง}.

• พลุ่มพล่าม - [พฺลุ่มพฺล่าม] ว. ยุ่มย่าม, ซุ่มซ่าม, ตะกรุมตะกราม.

• พลุ่ย - [พฺลุ่ย] ว. ง่าย, ลุ่ย, หลวมเข้าไป.

• พลุ้ย - [พฺลุ้ย] ว. ยุ้ย, ยื่นออกมาอย่างท้องคนอ้วน, เช่น ท้องพลุ้ย พุงพลุ้ย.