กลับ
คำว่า
พ่ะ
ความหมาย
{โบ} ว. จ้ะ, ขอรับ.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
พะ ๑
- น. เพิงที่ต่อปะเข้าไปกับด้านสกัดของเรือน, พะเพิง เพิง หรือ เพิงพะ ก็เรียก. ก. พักพิงหรือแอบอิงอาศัย เช่น ลูกมาพะพ่อแม่อยู่, พะพิง ก็ว่า: ปะทะกัน, ชนกัน, เช่น คน ๒ คนเดินมาพะกัน: ปะทะติดอยู่ เช่น สวะมาพะหน้าบ้าน.
พะ ๒
- ใช้นำหน้าคำที่ตั้งต้นด้วยตัว พ มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น เช่น พะพรั่ง พะพรั่น พะพราย.
พะเน้าพะนอ
- ก. พรํ่าเอาอกเอาใจเกินสมควร.
พะเน้าพะนึง
- ก. ทำอิด ๆ เอื้อน ๆ: เซ้าซี้.
พะเนิน
- น. ค้อนขนาดใหญ่สำหรับตีเหล็กหรือทุบหินเป็นต้น: ของกองสุมกันขึ้นไปจนสูง. ว. มากมายก่ายกอง, พะเนินเทินทึก ก็ว่า. พะเนินเทินทึก {ปาก} ว. มากมายก่ายกอง,พะเนิน ก็ว่า.