ความหมาย

• 
  

  น. ค้อนขนาดใหญ่สำหรับตีเหล็กหรือทุบหินเป็นต้น: ของกองสุมกันขึ้นไปจนสูง. ว. มากมายก่ายกอง, พะเนินเทินทึก ก็ว่า. พะเนินเทินทึก {ปาก} ว. มากมายก่ายกอง,พะเนิน ก็ว่า.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• พะเนียง ๑ - น. ดอกไม้ไฟชนิดหนึ่ง ทำด้วยกระบอกไม้ไผ่บรรจุดินดำ ใช้ตั้งจุดไฟให้ลุกเป็นช่องาม เรียกว่า ไฟพะเนียง.

• พะเนียง ๒ - ดู เนียง ๒.

• พะเนียง ๓ - น. ชื่อหม้อนํ้าชนิดหนึ่งรูปอย่างหม้อคะนน.

• พะเพิง - น. เพิงที่ต่อปะเข้าไปกับด้านสกัดของเรือน, พะ เพิง หรือ เพิงพะ ก็เรียก.

• พะเยิบ, พะเยิบ ๆ - ว. อาการที่ปลิวขึ้นปลิวลงช้า ๆ เช่น ผ้าถูกลมพัดปลิวพะเยิบ ๆ, อาการที่ของแบนบางกระพือขึ้นกระพือลงช้า ๆ เช่น นกกระพือปีกบินพะเยิบ ๆ, เผยิบ หรือ เผยิบ ๆ ก็ว่า.พะเยิบพะยาบ ว. อาการที่โบกหรือกระพือขึ้นลงช้า ๆ {ใช้แก่สิ่งที่เป็นผืนแผ่นบาง ๆ หรือที่อ่อนไหวได้ในตัว} เช่น หลังคาเต็นท์ถูกลมพัดพะเยิบพะยาบ.