น. เรียกลักษณะผ้าหรือกระดาษที่พับไว้ เช่น ซื้อผ้าในพับ. ก. ทบ เช่น พับผ้า พับกระดาษ, หักทบ เช่น พับมีด, คู้เข้า เช่น นั่งพับขา: สิ้นกำลังทรงตัว เช่น คอพับ: ตัดบัญชีเป็นสูญ เช่น เป็นพับไป. ว. ที่ทบหรือหักทบเข้าด้วยกัน เช่น ผ้าพับ มีดพับ. พับเขียง ก. ห่มผ้าเฉียงบ่า. พับฐาน {ปาก} ก. เลิกล้ม, ทำลายลงหมด: แพ้อย่างราบคาบ. พับผ้า น. เรียกทางหลวงที่วกไปวกมา ว่า ทางพับผ้า. พับเพียบ ว. อาการที่นั่งพับขาให้ปลายเท้าไปทางเดียวกัน. พับแพนงเชิง [-พะแนง-] ว. อาการที่นั่งขัดสมาธิ.