ความหมาย

• 
  

  น. น่อง, อวัยวะส่วนหลังของแข้ง ตั้งแต่ขาพับลงไปถึงส้นเท้า เช่น ตัวหนึ่งกัดเอ็นกระหน่อง {ม. ภาคอีสาน ชูชก), กระน่อง ขะน่อง หรือ ขาน่อง ก็เรียก, อีสานว่า กะหน่อง หรือ กะน่อง.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระหนาบ - ก. ประกบเข้าให้แน่น, ประชิดเข้าไปทั้ง ๒ ข้าง เช่น กองทัพตีกระหนาบ, ติดชิดกันที่อยู่ทั้ง ๒ ข้าง เช่น กระหนกกระหนาบภาพหาญ, กระหนกกระหนาบคาบเครือสร้อยสน {พากย์}: {ปาก} ดุดันเอา. {แผลง มาจาก ขนาบ}. กระหนาบคาบเกี่ยว ว. ประชิด เหลื่อมลํ้ากัน.

• กระหน่ำ - ว. ซํ้า ๆ ลงอย่างหนัก.

• กระหมวด ๑ - ก. บิดม้วนแล้วขอดให้เป็นปม, มุ่น. {แผลงมาจาก ขมวด}.

• กระหมวด ๒ - น. จอมประสาทหัวช้าง เป็นอวัยวะสำคัญที่เกิดขนช้างฐาน ๑ ใน ๕ ฐาน คือ ขนที่หู หาง บรรทัดหลังกระหมวดหรือโขมด ราวชัก {คือ สีข้างช้าง แต่โดยนิยมถือเอาเฉพาะแนวที่สายประโคนรัด ซึ่งถัดจากขาหน้าไปหน่อยหนึ่ง), ในการดูลักษณะช้างเผือก ใช้ตรวจขนทั้ง ๕ ฐานนี้ เป็นทางประกอบการพิจารณา.

• กระหมอบ - {กลอน} ว. แขม่ว ๆ เช่น หายใจกระหมอบหอบเต็มที {คาวี}.