ความหมาย

• 
  

  ว. เสียอวัยวะมีแขนขาเป็นต้น, เสียไปจากสภาพเดิม, เช่น แขนพิการ ตาพิการ, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ พิกล เป็น พิกลพิการ. {ป., ส. วิการ}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• พิกุล - น. ชื่อไม้ต้นชนิด Mimusops elengi L. ในวงศ์ Sapotaceae กลีบดอกจักแหลม กลิ่นหอมและหอมอยู่จนแห้ง ใช้ทำยาได้, พายัพเรียก แก้ว, ปักษ์ใต้เรียก กุล. {ป., ส. วกุล}.

• พิกุลป่า - ดู ตะเคียนเผือก.

• พิฆเนศ, พิฆเนศวร - [พิคะเนด, พิคะเนสวน] น. ชื่อเทพองค์หนึ่ง มีเศียรเป็นช้าง ถือว่าเป็นเทพแห่งศิลปะ ถ้าบูชาแล้วป้องกันความขัดข้องที่จะเกิดมีขึ้นได้, คเณศ วิฆเนศ หรือ วิฆเนศวร ก็เรียก. {ส. วิฆน + อีศ: วิฆน + อีศฺวร}.

• พิฆน์ - น. อุปสรรค: เครื่องกีดขวาง, แก่ง. {ส. วิฆน}.

• พิฆาต - ก. ฆ่า เช่น พิฆาตข้าศึก, ทำลายล้าง เช่น เรือพิฆาตตอร์ปิโด. {ป., ส. วิฆาต}.