[พิชิดตะ-] น. แว่นแคว้นที่ปราบปรามแล้ว, แว่นแคว้น. ก. ชนะ, ปราบให้แพ้. {ป., ส. วิชิต}. พิชิตมาร น. พระผู้ชนะมาร คือ พระพุทธเจ้า. {ป. วิชิตมาร}.