ความหมาย

• 
  

  ก. บีบเข้าหรือเม้มเข้าซ้ำ ๆ กัน {มักใช้แก่ปากช่องทวารหนัก และทวารเบา}: อาการที่กล้ามเนื้อขอบปากทวารรัดตัวเข้ามา. {แผลงมาจาก ขมิบ}. ว. บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ กระหมุบ เป็นกระหมุบกระหมิบ.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระหมุดกระหมิด - ว. ขมวดให้แน่น เช่น สักกระสันเป็นสามรวดรัดกระหวัดกระหมุดกระหมิดฉุดชิดชักชายน้อยห้อยหูกระต่าย {ม. ร่ายยาว ชูชก}.

• กระหมุ่น - {โบ} ว. มุ่น: ขุ่น เช่น นํ้าใช้และนํ้าฉันนานหลายวันเป็นกระหมุ่น. {เทียบพายัพ ขะมุ่น หรือ ขนุ่น ว่า ขี้ตะกอน, ปักษ์ใต้ว่า ขี้หมวน}.

• กระหมุบ - ก. เต้นตุบ ๆ. {แผลงมาจาก ขมุบ}. กระหมุบกระหมิบ ก. หมุบหมิบ, อาการที่ริมฝีปากเผยอขึ้นและหุบลงโดยเร็ว, อาการของปากที่พูดอย่างไม่ออกเสียง, เช่น ทำปากกระหมุบกระหมิบ สวดมนต์กระหมุบกระหมิบ. {แผลงมาจาก ขมุบขมิบ}.

• กระหย่ง ๑ - ก. ทำให้สูงขึ้น เช่น กระหย่งตัว, ทำสิ่งที่รวมตัวกันให้โปร่งหรือขยายตัวให้หลวมขึ้น เช่น กระหย่งฟาง, กระโหย่ง หย่ง หรือ โหย่ง ก็ว่า.

• กระหย่ง ๒ - ว. อาการที่เดินหรือวิ่งไม่เต็มเท้า คือ จดแต่ปลายเท้า เพื่อทำให้ตนสูงขึ้นหรือเพื่อไม่ให้เกิดเสียงดัง เช่น เดินกระหย่ง วิ่งกระหย่ง, เรียกรอยเท้าที่ไม่เต็มเห็นแต่ปลายเท้าและส้นเท้า ว่า รอยเท้ากระหย่ง, อาการที่นั่งเอาปลายเท้าตั้งลงที่พื้น ส้นเท้าทั้ง ๒ รับก้น เรียกว่า นั่งกระหย่ง, กระโหย่ง หย่ง หย่ง ๆ โหย่ง หรือโหย่ง ๆ ก็ว่า.