ความหมาย

• 
  

  [พิริยะ-] น. ความหมั่น, ความกล้า: คนกล้า, คนแข็งแรง, นักรบ. {ป. วิริย: ส. วีรฺย ว่า ความหมั่น, ความกล้า}. พิริยพฤนท์ [-พฺรึน] น. หมู่นักรบ, พลนักรบ. {ป. วิริย + ส. วฤนฺท}. พิริยโยธา น. พลรบผู้กล้าหาญ. {ป. วิริย + โยธา}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• พิรี้พิไร - ว. มัวทำโน่นนิดนี่หน่อย, อ้อยอิ่ง, ตะบิดตะบอย, เช่น ทำพิรี้พิไร มัวพิรี้พิไร.

• พิรุณ - น. ฝน: ชื่อเทวดาแห่งนํ้า เทวดาแห่งฝน เรียกว่า พระพิรุณ. {ป., ส. วรุณ}.

• พิรุธ - ก. ผิดปรกติ, มีอาการน่าสงสัย, เช่น แสดงอาการพิรุธ ทำพิรุธ. {ป., ส. วิรุทฺธ}.

• พิรุฬห์ - [พิรุน] ว. งอกงาม, เจริญ. {ป. วิรุฬฺห: ส. วิรูฒ}.

• พิลังกาสา - น. ชื่อไม้พุ่มหลายชนิดในสกุล Ardisia วงศ์ Myrsinaceae ผลกลมเล็ก ๆ ใช้ทำยาได้ เช่น ชนิด A. colorata Roxb., A. Collinsae Fletcher, A. polycephala Wall. ex A.DC.