ก. กล่าวหาหรือกล่าวโทษต่อผู้ใหญ่หรือต่อศาล เช่น ฟ้องครู ฟ้องศาล, แสดงให้รู้ เช่น มีหลักฐานฟ้องอยู่ในตัว: โดยปริยายหมายความว่า ขัดกัน, ไม่ตรงกัน, เช่น ข้อความข้างต้นกับข้างปลายฟ้องกันเอง. น. คำฟ้อง. ฟ้องกลับ {ปาก} ก. ฟ้องให้โจทก์กลับตกเป็นจำเลยในคดีอาญาด้วยเรื่องที่โจทก์ฟ้องมาก่อน เช่น ฟ้องกลับว่าฟ้องเท็จหรือเบิกความเท็จ. ฟ้องตัวเอง ก. แสดงความผิดของตนออกมาให้ผู้อื่นรู้โดยไม่ได้ตั้งใจ, แสดงความเท็จออกมาให้ปรากฏ. ฟ้องแย้ง {กฎ} ก. การที่จำเลยฟ้องโจทก์มาในคำให้การในเรื่องที่เกี่ยวกับคำฟ้องเดิมของโจทก์. น. คำฟ้องแย้ง. ฟ้องร้อง ก. กล่าวโทษ, กล่าวหา.