ก. ตลบไป เช่น หอมฟุ้ง กลิ่นฟุ้ง, ปลิวไป, กระจายไป, เช่น ฝุ่นฟุ้ง. ว. มากเกินควร {ใช้แก่กริยาคุย} เช่น คุยฟุ้ง. ฟุ้งซ่าน ก. ไม่สงบ, พล่านไป, ส่ายไป, {ใช้แก่จิต}. ฟุ้งเฟ้อ ว. คะนอง, ได้ใจ, เห่อเหิม: ใช้จ่ายเกินควรเกินฐานะ, ใช้จ่ายในสิ่งที่ไม่สมควร. ฟุ้งเฟื่อง ก. ขจรไป, แพร่หลาย, {ใช้แก่เกียรติคุณ}, เฟื่องฟุ้ง ก็ว่า. ว. เชี่ยวชาญ, ชำนิชำนาญ, {ใช้แก่สติปัญญา}, เฟื่องฟุ้ง ก็ว่า.