[พักสะ-] น. เหยื่อ, อาหาร. ก. กิน. {ส.ภกฺษ: ป. ภกฺข}. ภักษการ น. คนทำอาหาร, คนครัว. {ส.}. ภักษา น. เหยื่อ, อาหาร. {ส. ภกฺษ: ป. ภตฺต}. ภักษาหาร น. เหยื่อ, อาหาร, อาหารที่กินประจำ, เช่น เนื้อเป็นภักษาหารของเสือ หญ้าเป็นภักษาหารของวัว.