กลับ
คำว่า
กระอ้า
ความหมาย
น. โรคพืชชนิดหนึ่งเกิดแก่ใบยาสูบ ทำให้ใบเฉาเหี่ยวแห้งหรือตายนึ่ง.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
กระอาน
- {ถิ่น–ปักษ์ใต้} น. ชื่อเต่านํ้ากร่อยขนาดใหญ่ ชนิด Batagur baska {Gray} ในวงศ์ Emydidae จมูกแหลมงอนคล้ายตะพาบ เมื่อยังเล็กกระดองค่อนข้างแบน เมื่อโตขึ้นกระดองโค้งรี เพศเมียหัวและกระดองสีน้ำตาล เพศผู้หัวและกระดองสีดำ ตาสีขาวตีนมีพังผืดเต็ม สามารถปรับตัวอยู่ในนํ้าจืดได้ พบในบริเวณที่มีน้ำไหลทางภาคใต้โดยเฉพาะแถบจังหวัดสตูล, กะอาน ก็เรียก.
กระอิด
- {กลอน} ว. อิดโรย เช่น อกกระอิดกว่าชื่นแล {ม. คำหลวง กุมาร}.
กระอิดกระเอื้อน
- ก. อิดเอื้อน, ไม่กล้าที่จะพูด, กล่าวไม่เต็มปาก: แสดงอาการไม่สู้เต็มใจ.
กระอึก
- {กลอน} ก. อึกทึก, อึง, เช่น ตระคอกคึกกระอึกอึง {กลบท ๒: ม. คำหลวง จุลพน}.
กระอึกกระอัก
- ว. อึกอัก, อาการที่พูดไม่ออก ติดกึกกักอยู่ในคอเพราะกลัวหรือประหม่าเป็นต้น, อึก ๆ อัก ๆ ก็ว่า.