{กลอน} ก. ระอุ: ร้อนรน เช่น กระอุอุระประปราณ {สมุทรโฆษ: สรรพสิทธิ์), หนึ่งรัศมีพระสุริยเย็น รัศมีพระจันทร์เป็น กระอุแลกลับร้อนรน {อภิไธยโพธิบาทว์), ใช้เป็น กระอุก หรือ ประอุกก็มี.