ว. เปื้อนด้วยสีมัว ๆ ดำ ๆ เช่น หน้ามอม. ก. ทำให้เปื้อนด้วยสีมัว ๆ ดำ ๆ เช่น มอมหน้า: ทำให้เสียชื่อเสียง, ทำให้มัวหมอง: ทำให้เสียสติด้วยของมึนเมามีเหล้าเป็นต้น เช่น มอมเหล้า มอมกัญชา. มอมเมา ก. ทำให้หลงผิด, ทำให้หมกมุ่นในทางที่ผิด.มอมแมม ว. เปื้อนเปรอะ, สกปรก, เช่น เนื้อตัวมอมแมม. มอมหน้า,มอมหน้ามอมตา ก. เอามินหม้อเป็นต้นละเลงบนหน้าเพื่อไม่ให้คนอื่นจำหน้าได้. มอมเหล้า ก. ล่อให้กินเหล้าจนเมาครองสติไม่ได้.