ความหมาย

• 
  

  [กฺริก, กฺริ๊ก] ว. เสียงของแข็งเช่นแก้ว โลหะกระทบกัน.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กริกกริว - [กฺริกกฺริว] ว. ขี้ริ้ว, เลว, เช่น โฉมใช่โฉมคนค้า หน้าใช่หน้ากริกกริว {ลอ}.

• กริ๊ง - [กฺริ๊ง] ว. เสียงแหลมอย่างเสียงของแข็งเช่นแท่งโลหะกระทบกัน.

• กริ่ง ๑ - [กฺริ่ง] น. เครื่องบอกสัญญาณมีเสียงดังเช่นนั้น: เรียกพระเครื่องที่ทำด้วยโลหะ ข้างในกลวง มีก้อนโลหะอยู่ข้างใน เมื่อเขย่ามีเสียงดังกริ่ง ๆ ว่า พระกริ่ง.

• กริ่ง ๒ - [กฺริ่ง] ก. นึกแคลง, นึกระแวง, นึกสงสัย. กริ่งเกรง ก. ระแวงกลัวไป. กริ่งใจ ก. นึกแคลงใจ.

• กริงกริว - [กฺริงกฺริว] ว. เล็ก, ผอม, เช่น มนุษย์น้อยกริงกริวผิวเนื้อเหลือง, ปักษ์ใต้ว่า กริ้งกริ้ว.