ความหมาย

• 
  

  [กฺริ่ง] ก. นึกแคลง, นึกระแวง, นึกสงสัย. กริ่งเกรง ก. ระแวงกลัวไป. กริ่งใจ ก. นึกแคลงใจ.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กริงกริว - [กฺริงกฺริว] ว. เล็ก, ผอม, เช่น มนุษย์น้อยกริงกริวผิวเนื้อเหลือง, ปักษ์ใต้ว่า กริ้งกริ้ว.

• กริช - [กฺริด] น. อาวุธชนิดหนึ่ง เป็นของชาวชวาและมลายู มีลักษณะด้ามโค้ง มักทำเป็นรูปหัวสัตว์ คล้ายมีด ๒ คม ปลายแหลม ใบมีดตรงก็มี คดไปคดมาก็มี.

• กริณี, กรินี - [กะ-] {แบบ} น. ช้างพัง, ใช้ว่า กิริณี หรือ กิรินี ก็มี. {ส. กริณี: ป. กรินี}.

• กริตย- - [กฺริดตะยะ-] {โบ: กลอน} ก. ทำ เช่น พระบาทสญไชยก็ชำระกริตยภิษิตสรรพางค์ {ม. คำหลวงมหาราช}. {ส. กฤตฺย}.

• กริน - [กะ-] {แบบ} น. ช้าง, ช้างพลาย, เช่น กรินไกรอาสนอัศวาชี {ม. คำหลวง ฉกษัตริย์}. {ส.}. กรินทร์ น. พญาช้าง, ช้างที่ควรยกย่อง, เช่น เบื้องนั้นบรรลุผู้เผือกกรินทร์ หนึ่งฤๅ {ลิลิตพยุหยาตรา), ใช้ว่า กเรนทร์ ก็มี. {ส. กรินฺ + อินฺทฺร = กรินทร์ ว่า ช้างใหญ่, ช้างศึก, ช้างพระอินทร์}.